MELEKLERİN BORUSU-BRUGMANSİA, ANGEL TROMPET

  

  Uzun kocaman mis kokulu çiçekler. Gerçekten göreni hayran bırakıyor. Hele de gövdesi.  Öyle hızlı büyüyor ki şaşırıyor insan. Bir yaz içinde küçük bir ağaca dönüşüyor adeta. Bu harika çiçekle bir arkadaşım sayesinde tanıştım. Bana pembe rengin çeliklerinden hediye etti. Yazın en sıcak günleriydi ama yine de iki çelik köklendi. Sonra gerisi geldi. Seralardan beyaz ve sarı renklerini de edindim. Sanırım en dikkat çekici olanı da beyaz renklisi. Katmerli ve süper kokulu.

    Patlıcangiller (solanaceae) ailesinden olan çiçeğin anavatanı Güney Amerika'nın yağmur ormanları. Soğuklara dayanıksız maalesef. Ben üç çeşidi de büyük saksılarda yetiştiriyorum. Bahçede olduğunda donma ihtimali var.  Baharda yeniden yeşerdiği belirtiliyor. Ancak geçen yıl bahçeye diktiğim meleklerin borazanı maalesef kurudu gitti. Halbuki kışın da üzerini örtüp korumuştum . Bu sonbaharda yine üç kök diktim bahçeye bakalım baharda durum ne olacak. 

  Zehirli bir bitki olduğu belirtiliyor. Çıplak elle dokunmamak, çiçeklerini koklamamak gerekiyormuş. Halusinasyonlara sebep olabiliyormuş. Ben bütün yaz çiçeklerini çok yakından koklarım ama şimdiye kadar bir yan etkisini görmedim. Salyangozlar bayılıyor brugmansiyaya.  Zavallı çiçeğin yapraklarını delik deşik ediyorlar.  Suyu çok seviyor. Gölge ve rüzgarsız alanları seviyormuş. Ancak benimkiler bütün yaz güneş altında oluyor ve çok da güzel gelişiyorlar.

 



  Üretilmesi çelik, kökten ayırma ve tohum yoluyla oluyor. Ben çiçeklerimde şimdiye kadar tohum göremedim. Ama çelikle çok kolay yetiştiriorum. Genelde çelikleri suda köklendiriyorum. Bu şekilde dikildiğinde çok çabuk tutuyor.